نمایش «صد درصد مرده» نوشته‌ی مارکوس لوید، مخاطب را از همان دقایق نخست وارد بازی ذهنی پیچیده‌ای می‌کند.
الیزابت (ناهیده عساکره)، زنی متمول و معلول که بر صندلی چرخ‌دار زندگی می‌کند، بازیگری به نام مایکل (شاهین زارع) را برای اجرای نمایشنامه‌ای که تازه نوشته، دعوت می‌کند. اما به‌تدریج مایکل درمی‌یابد هرچه می‌خواند، پیش‌تر برای خودش رخ داده است و از همین‌جا مرز خیال و واقعیت فرو می‌ریزد.
لوید در این نمایش، با مهارتی قابل‌توجه میان تعلیق سینمایی و درام روان‌شناختی نوسان می‌کند. تماشاگر مدام میان همدلی با یکی از دو شخصیت و تردید نسبت به دیگری در رفت‌وآمد است و درست در لحظه‌ای که تصور می‌کند پایان را حدس زده، روایت از مسیر دیگری پیش می‌رود. شاید جذاب‌ترین ویژگی اثر این باشد که پایان را در همان آغاز فاش می‌کند، بی‌آنکه از کشش داستان بکاهد.
در این اجرا که در تماشاخانه هما روی صحنه می‌رود، شاهین زارع علاوه بر کارگردانی، نقش مایکل را هم بازی کرده است. بازی او، با وجود چند لغزش کوچک در بیان، منسجم و باورپذیر است. با این حال، ناهیده عساکره در نقش الیزابت با قدرت بیشتری ظاهر می‌شود؛ تسلط بدنی، لحن کنترل‌شده و ریتم دقیق دیالوگ‌گویی‌اش، شخصیت او را هم مرموز و هم واقعی جلوه می‌دهد.
طراحی صحنه‌ی زهرا صارمی با وجود محدودیت‌های فیزیکی سالن و اجرای فشرده‌ی نمایش‌های پیاپی، ساده اما کارآمد است. نور و موسیقی در این اجرا نقش پررنگی ندارند و کمتر به پیشبرد اتمسفر یا تعلیق اثر کمک می‌کنند. در مقابل، انرژی بازیگران و متن قوی لوید، بار اصلی درگیرکردن تماشاگر را به دوش می‌کشد.
تماشاگران نیز با هر شوخی حتی کوچک واکنش نشان می‌دادند و این ارتباط زنده میان صحنه و سالن، یکی از نقاط مثبت اجرا بود.
در مجموع، «صد درصد مرده» نمایشی‌ست خوش‌ریتم و پرکشش که بیش از هر چیز بر بازی ذهنی و روانی دو شخصیت اصلی‌اش تکیه دارد؛ اجرایی قابل‌توصیه برای مخاطبانی که از پیچیدگی و غافلگیری در تئاتر لذت می‌برند.
صفحه‌ی نمایش در تیوال
https://www.tiwall.com/p/dead.certain3
