فیلمفیلم و سریال

The Lost Bus: ماجرای واقعی اتوبوس گمشده در میان شعله‌های وحشت؛ جلوه‌­های ویژه بی‌نقص، بازی‌ها معمولی

وقتی شعله‌ها مهمان ناخوانده می‌شوند؛ تجربه‌ای بصری و اضطرابی در اتوبوس گم‌شده.

فیلم The Lost Bus، به کارگردانی Paul Greengrass، با ستاره‌هایی چون Matthew McConaughey و America Ferrera، ما را به دل یکی از مرگبارترین آتش‌سوزی‌های تاریخ کالیفرنیا می‌برد: حادثهٔ «کَمپ فایر» در سال ۲۰۱۸. داستان از زاویهٔ رانندهٔ اتوبوس مدرسه‌ای (مک‌‌کی) و معلمی (لودویگ) روایت می‌شود که باید ۲۲ کودک را از میان شعله‌ها و دود به امنیت برسانند.

جلوه‌های ویژهٔ فیلم واقعاً برجسته‌اند. محیط‌های شعله‌ور، دود سنگین، حرکات اتوبوس در مسیرهای مسدود شده، تمام این‌ها با تدوینی پرتنش و تصویربرداری نیمه‌مستند گونه ارائه شده‌اند—سبکی که Greengrass در آثارش به آن شناخته شده است. این بخش بصری، مثل «نمایش درونی حریق»‌است؛ مخاطب را درگیر می‌کند، نفسش را بند می‌آورد، حس می‌کند در اتوبوس منتظر اتفاق است.

اما از سوی دیگر، بازی‌ها همان تأثیر بصری را ندارد. مک‌کنای در نقش راننده قابل‌قبول است و فردأی تاثیری دارد، اما کودکان و بعضی از بزرگسالان نقش‌آفرینی‌شان خیلی برجسته نیست. حس می‌شود بیشتر ابزارِ روایت‌اند تا شخصیتِ زنده. این نقیصه باعث می‌شود جزء انسانیِ ماجرا کمتر از بخش بصری‌اش دیده شود. نقدها نیز به این نکته اشاره کرده‌اند که «حریق» فیلم را می‌برد جلوتر از «انسان».

از نظر ساختاری، ساخت فیلم مبتنی بر کتاب Paradise: One Town’s Struggle to Survive an American Wildfire نوشتهٔ Lizzie Johnson است و نویسندهٔ فیلمنامه، Brad Ingelsby، در خلق لحظاتی که هم واقعیت را ترسناک نشان دهد و هم انسانی‌اش کند، موفق‌اند. سبک دوربین‌های دستی، تدوین سریع و نزدیک شدن به چهره‌ها، همگی جزو انتخاب‌های فنی‌اند که فیلم را به تجربه‌ای شدید تبدیل کرده‌اند.

با این حال، وقتی فیلم همهٔ توانش را گذاشته روی جلوه، بخش درام شخصی گاهی آسیب می‌بیند. شخصیت‌های فرعی کم‌تر عمق دارند، برخی روابط احساس‌برانگیز به‌شکل سریع و به‌صورت کلیشه پیش می‌روند، و بیننده این حس را دارد که «نمایش» را می‌بیند نه «زندگی».

در نهایت، The Lost Bus فیلمی است که اگر عاشق تجربهٔ بصری شدید هستید، قطعا کلید می‌خورد. جلوه‌هایش، حس‌ش، میزانسن‌اش، همه در سطح بسیار بالایی‌اند. اما اگر دنبال همراهی عاطفی با شخصیت‌ها باشید، ممکن است کمی احساس کمبود کنید. بازی‌ها به سطحِ «خوب» می‌رسند اما فراتر نمی‌روند.
IMDB

مقالات مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

دکمه بازگشت به بالا